De Week van de Opvoeding - Hand in hand

Als ouder heb je vast wel eens in een situatie gezeten waarin je je veroordeeld voelde door iemand anders. Of waarin je een andere ouder veroordeelde op zijn of haar handelen. Waarom doen we dat eigenlijk? Kan dat niet anders?

Stel je eens voor….

Het is een warme zomerse dag. Je gaat met je kind van 6 en je kind van 2 even met de fiets naar de supermarkt. De oudste in een zitje achterop en de jongste in een zitje voor. Je hebt een mandje waar je een paar boodschappen in kwijt kunt. Geen probleem want je hebt alleen maar een pak melk, een paar appels en een brood nodig. 

In de supermarkt besluit je jongste dat hij een ijsje wil. Je zegt ‘nee’ wat leidt tot een huilbui op de vloer van de supermarkt. De oudste denkt het probleem op te lossen en begint tegen haar broertje te schreeuwen dat hij moet ophouden met schreeuwen. Jij zegt vervolgens tegen haar dat ze zich er niet mee moet bemoeien, wat je een woedende blik van je dochter oplevert die lijkt te zeggen: Zoek het dan lekker zelf uit! Met het zweet op je rug reken je af en loop je naar buiten, je krijsende 2-jarige en mokkende 6-jarige met je mee trekkend. 

Bij de fiets aangekomen duw je alle boodschappen in het mandje en wil je vervolgens je zoon in het voorste zitje zetten. Die is het daar niet mee eens en trapt tegen de fiets. De fiets valt om, het pak melk wordt uit het mandje gelanceerd en explodeert op de stoep voor de supermarkt. Je oudste staat met een zelfvoldane grijns te kijken en steekt geen hand uit.

Stel je nu voor dat er dan iemand langsloopt die minachtend naar je kijkt en zegt: “Dat heb je ook niet handig aangepakt, hè.” 

De scherpe blik van anderen

Ouders hebben de vreemde neiging elkaar extreem streng te beoordelen en veroordelen op elkaars opvoedstijl. De buurvrouw doet het verkeerd, de andere moeders op het schoolplein doet het verkeerd en je zus doet het ook niet goed. Ondertussen voelen we allemaal de scherpe blik van de omgeving op ons gericht wanneer je kind besluit zich in het openbaar te misdragen. Allemaal willen we laten zien hoe goed we het doen. Dat we onze kinderen de juiste waarden en normen meegeven en ze leren om fatsoenlijke mensen te worden.

Doe je het wel goed?

Maar opvoeden is niet altijd makkelijk. Hoe je opvoedt is persoonlijk, veranderlijk en afhankelijk van een heleboel factoren. Ieder kind is anders en de omstandigheden veranderen bijna dagelijks. De ene keer gaat het precies zoals je had gepland en het volgende moment lijkt alles en iedereen zich tegen je te keren. Als ouder moet je dagelijks om weten te gaan met alle uitdagingen die het grootbrengen van een kind met zich meebrengt. Meeveren en terugbuigen. Luisteren en begrip tonen. Regels stellen en consequent zijn. En ondertussen kijkt iedereen mee of je het wel goed doet!

“Die dagen hebben we allemaal.”

Neem nu nog eens bovenstaande situatie maar stel je nu voor dat er iemand langskomt die je fiets van de grond raapt, het pak melk in de vuilnisbak gooit en terwijl jij je kinderen weer op de fiets manoeuvreert, de boodschappen in het mandje stopt en zegt: “Laat je niet gek maken hoor. Dit soort dagen hebben we allemaal.”

Help elkaar een handje

Dit jaar is het thema van de nationale Week van de Opvoeding ‘Hand in Hand. Daarmee wordt aandacht gevraagd voor het systeem van mensen rondom een kind dat direct of indirect bijdraagt aan de opvoeding. Wij willen iedereen oproepen elkaar behulpzaam te zijn, in plaats van te veroordelen. Opvoeden is namelijk al moeilijk genoeg zonder dat de hele wereld meekijkt. Help elkaar als je ziet dat een andere ouder het moeilijk heeft. Sta niet alleen klaar met een oordeel, maar vooral met een helpende hand.