Praten helpt bij de verwerking van een miskraam

In Nederland eindigt 1 op de 10 zwangerschappen in een miskraam. Dit brengt vaak veel verdriet en onzekerheid met zich mee. 

Je hebt niets fout gedaan

Een miskraam is een zwangerschap die binnen de eerste 16 weken eindigt. Dat is de periode van de zwangerschap die voor de ontwikkeling van je baby het belangrijkst is. Gaat in die periode iets mis en zijn de levenskansen klein, dan zorgt je lichaam ervoor dat het vruchtje zich niet verder ontwikkelt. Je kunt niets doen om dit te voorkomen. Toch voelen veel vrouwen zich na een miskraam vaak schuldig en vragen zich af of ze iets fout hebben gedaan. Of ze hebben het gevoel dat hun lichaam niet kan, wat andere vrouwen wel kunnen: een veilige plek bieden voor hun ongeboren baby.

Onder andere door die gevoelens van schuld en schaamte praten vrouwen er in veel gevallen niet of weinig over. Voor mannen is zwangerschap vaak überhaupt al geen onderwerp waar ze onderling makkelijk over praten, laat staan over een miskraam. Toch hebben mannen vaak ook enorm veel verdriet na een miskraam. Ze voelen zich machteloos en weten niet goed hoe ze hun partner het beste kunnen steunen.  Voor jullie allebei is het dus na een miskraam fijn als je kunt rekenen op de steun van je omgeving.
 

Iedereen verwerkt een miskraam anders

Het verwerken van een miskraam kost tijd. Hoeveel tijd is voor iedereen verschillend. Ook de manier waarop je het verwerkt verschilt van persoon tot persoon. De een heeft direct de behoefte om erover te praten, terwijl een ander daar in eerste instantie geen behoefte aan heeft. Ook is het belangrijk om, als je erover wilt praten, voor jezelf te bepalen met wie je dat het liefste doet. Dat kan met je partner, je ouders of een goede vriend of vriendin. Je kunt er ook voor kiezen om er met een professional over te praten; de verloskundige of een psycholoog. Sommige vrouwen vinden het fijn hun verhaal te delen met vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt. Dat kan zijn met iemand die je persoonlijk kent of juist anoniem, bijvoorbeeld op een besloten Facebook-groep. 
 

Zoek een manier die uiting geeft aan je gevoel

Het belangrijkste is dat je accepteert wat je voelt. Alles mag er zijn: verdriet, gemis, schuldgevoel, ongeloof, boosheid, een gevoel van leegte. Misschien berusting of zelfs opluchting. Dat kan. Niks is gek. Maak een kistje met herinneringen, plant een boom in je tuin óf kies een sieraad als herinnering. Schrijf je ongeboren kind een brief. Brand af en toe een kaarsje. Of doe iets heel anders, maar kies wat bij jou en bij jullie past. Besef dat je partner het verlies waarschijnlijk anders beleeft en anders verwerkt dan jij. Dat is normaal. Het is waardevol als jullie erover kunnen praten, met elkaar en met anderen. Gun jezelf de tijd en doe wat goed voelt voor jou.